Լավ ա, որ գոնե էս տխուր ու վհատ օրերին թեկուզ քիչ, բայց մեկ-մեկ էլ լավ բաներ են կատարվում։
Էսօր Վերնիսաժ դեռ չմտած` ինձ արաղ հյուրասիրեցին։
Ոգևորված արծաթ զարդերի մի սուփրա բացեցի ու մեջից էրկու-իրեք բան ծախեցի։
Օրն ավարտեցի լավ տրամադրությամբ։
Վերնիսաժից դուրս գալիս էլ մի հարգարժան ընկեր կանյակ հյուրասիրեց։
Սիրտս թունդ առավ հանց պոեզիա ու մի տողաչափ էլ ինքը երգեց.
- ԱՐԱՂՈՎ ԷԿԱՎ, ԿԱՆՅԱԿՈՎ ԳՆԱՑ` ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԵՆ...
Ջեբումս մի պտղունց ղսմաթ կար, ուրախ, զվարթ ինձ տուն կթողնեն, հլա դեռ մի էրկու տող էլ իրենք կթելադրեն...
Սրանից, նրանից բառ ու բան թռցնելով գրող եմ աշխատում...
Մնում ա` Սայաթ-Նովին հասնեմ...
18.02.25 թ.
Լևոն ՋԱՎԱԽՅԱՆ